هنگام انتخاب یک ارائه‌دهنده خدمات اینترنتی (ISP) برای منزل یا کسب‌وکار خود، دانستن جزئیات دقیق خدمات ارائه‌شده بسیار حائز اهمیت است. چه یک شرکت کوچک باشد و چه یک شرکت بزرگ، سرعت‌ها، تأخیر و پهنای باندی که می‌توانید انتظار داشته باشید، به نحوه رسیدن سیگنال به ساختمان شما بستگی دارد. شاید هنگام تحقیق درباره ISPها، با اختصارات FTTC یا FTTH مواجه شده‌اید، به‌ویژه در مورد آنهایی که اتصالات فیبر نوری ارائه می‌دهند. این نام‌ها از نظر ظاهری مشابه هستند و در عمل نیز تفاوت چندانی ندارند، اما نحوه دستیابی به “آخرین کیلومتر” تا منزل شما متفاوت است. در ادامه ما در مورد چهار روش رایج فیبر و مزایا و معایب هر کدام صحبت خواهیم کرد.

FTTX

FTTX یا Fiber to the X یک اصطلاح عمومی برای انواع مختلف اتصالات فیبر نوری است که در آن فیبر نوری تا یک نقطه مشخص نزدیک به کاربر کشیده می‌شود و سپس اتصال نهایی با استفاده از کابل مسی یا دیگر فناوری‌ها صورت می‌گیرد. FTTX اصطلاحی کلی برای تمامی پیکربندی‌های مبتنی بر فیبر می‌باشد که به دو گروه تقسیم می‌شود:

• FTTP/FTTH/FTTB (کل فاصله دفتر تا محل مشتری فیبرکشی می‌شود)
• FTTC/N (فیبرکشی تا کافوی مخابراتی/نود، و تکمیل اتصال با سیم تلفن مسی)

در صنعت مخابرات انواع متفاوتی از پیکربندی‌های FTTX وجود دارد. پرکاربردترین اصطلاحات امروزه عبارت‌اند از:

• FTTP (فیبر به محل مشتری): از این اصطلاح به عنوان اصطلاحی کلی برای اشاره به FTTH و FTTB، و همین‌طور مواقعی که شبکه فیبر هم شامل خانه و هم کسب‌وکارهای کوچک است استفاده می‌شود.
• FTTH (فیبر به خانه): فیبرکشی تا مرز محل زندگی انجام می‌شود، مثلاً جعبه‌ای بیرون دیوار یک خانه. شبکه‌های نوری پسیو (GPON) و اترنت نقطه به نقطه نمونه‌هایی از FTTH هستند که مستقیماً از دفتر اپراتور به ارائه خدمات سه‌گانه (دیتا، صدا و تصویر) می‌پردازند.
• FTTB (فیبر به ساختمان، کسب‌وکار یا زیرزمین): تا مرز ساختمان فیبرکشی انجام شده (مانند زیرزمین یک ساختمان مسکونی) و اتصال نهایی به هر واحد مسکونی با استفاده از روش‌های دیگر انجام می‌گیرد.
• FTTD (فیبر به دسکتاپ): اتصال فیبر از اتاق مرکزی کامپیوتر به یک ترمینال یا مبدل فیبر که نزدیک به میز کاربر قرار دارد برقرار می‌شود.
• FTTO (فیبر به دفتر کار): اتصال فیبر از اتاق مرکزی کامپیوتر/سوئیچ مرکزی به یک سوئیچ کوچک مخصوص (به نام سوئیچ FTTO) که در محل کار کاربر قرار گرفته‌، برقرار می‌شود. این سوئیچ کوچک با استفاده از کابل استاندارد شبکه، سرویس‌های اترنت ارائه می‌دهد. سوئیچ‌ها به‌طور غیرمتمرکز در سراسر ساختمان پخش شده‌اند، اما همه از یک نقطه مرکزی کنترل می‌شوند.
• FTTE/FTTZ (فیبر به کافو یا فیبر به منطقه): نوعی از کابل‌کشی منظم است که معمولاً در شبکه‌های محلی تجاری مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این تکنولوژی، از فیبر برای اتصال اتاق مرکزی کامپیوتر به یک جعبهٔ مخابراتی یا کافوی نزدیک به محل‌کار یا میز کاربر استفاده می‌شود. با وجود تشابه نام، FTTE و FTTZ جزو تکنولوژی FTTX نیستند.
• FTTF (فیبر به حیاط): بسیار شبیه FTTB است با این تفاوت که در FTTF هر دستگاه متصل به فیبر برای سرویس‌دهی به یک مشترک در نظر گرفته می‌شود که اجازه سرعت‌های چند گیگابیتی را فراهم می‌نماید.
• FTTdp (فیبر به نقطه توزیع): بسیار شبیه FTTC / FTTN می‌باشد که در آن فیبر تا نزدیکتر جعبه تقسیم یا نقطه توزیع به مشتری آمده و اجازه سرعت‌های نزدیک گیگابیت را فراهم می‌نماید.
• FTTN / FTTLA (فیبر به نود، محله یا آخرین تقویت کننده): فیبرکشی تنها تا یک کابینت خیابانی انجام می‌شود که ممکن است کیلومترها با مکان مشتری فاصله داشته باشد، و اتصال نهایی از طریق سیم تلفن است. FTTN معمولاً گامی موقت به سمت FTTH کامل است و برای ارائهٔ سرویس‌های سه‌گانه پیشرفته مخابراتی استفاده می‌شود.
• FTTC / FTTK (فیبر به کابینت یا جعبه مخابراتی): مشابه FTTN است، اما کابینت خیابانی یا دکل نزدیک‌تر به محل مشتری (حدود 300 متر) و در محدوده ارائه تکنولوژی‌های پهن‌باند مسی، مانند اترنت یا وای-فای است. گاهی با نام FTTP (فیبر به دکل) نیز از این تکنولوژی یاد می‌شود که ممکن است باعث اشتباه گرفته شدن آن با سیستم فیبر به محل مشتری شود.

کابل‌های فیبر نوری، برخلاف خط تلفن‌های سنتی و ADSL قادر به انتقال دیتا با سرعت بالا در مسافت‌های طولانی هستند. برای مثال، نوع معمول اترنت گیگابیتی (یک گیگابیت بر ثانیه) که از کابل‌های مقرون به صرفه Cat-5 و Cat-6 استفاده می‌کند تنها قادر به پوشش 100 متر است، در حالی که اترنت مبتنی بر فیبر به راحتی ده‌ها کیلومتر را پوشش می‌دهد. در نتیجه، همه ارائه‌دهندگان مخابراتی مطرح در سراسر دنیا از FTTP برای انتقال مستقیم به مشتری با استفاده از اتصالات دوردست متقارن یک گیگابیت بر ثانیه بهره می‌گیرند. پیکربندی‌های FTTP که مستقیم به محل مشتری فیبرکشی می‌کنند دارای بیش‌ترین سرعت هستند، چون بخش‌های باقی‌مانده می‌توانند از کابل کواکسیال یا اترنت استفاده کنند.

معمولاً گفته می‌شود که آینده فیبر تضمین شده‌ است، زیرا محدودیت نرخ تبادل اطلاعات، ناشی از تجهیزات مورد استفاده است نه خود فیبر، و این امکان بالا بردن چشم‌گیر سرعت با جایگزینی تجهیزات، بدون تغییر در خود فیبر را فراهم می‌سازد. با این حال، نوع و طول فیبر استفاده‌شده (مثلاً مالتی مود یا سینگل مود) تأثیر به‌سزایی در قابلیت‌های آینده آن برای اتصالات بالای یک گیگابیت بر ثانیه دارد.

FTTC که در آن فیبر تا یک کافو در خیابان کشیده شده‌، معمولاً به اندازه‌ای از کاربران دور است که اجازه استفاده از اترنت بر روی کابل‌های مسی موجود را نمی‌دهد. در چنین شرایطی معمولاً از DSL با نرخ بیت بسیار بالا (VDSL) استفاده می‌شود که پهنای باند دانلود تا 80 مگابیت بر ثانیه را فراهم می‌نماید ولی در فاصله‌های بشتر از 100 متر این سرعت شدیداً افت می‌کند.